విభజించు పాలించు అనేది మోడీ-షా ద్వయం ఏకైక వ్యూహంగా కనిపిస్తోంది. ఓవైపు ప్రభుత్వం ఎంతో ప్రచారం చేసిన అభివృద్ధి ఎజెండా, సబ్‌కా సాత్-సబ్‌కా వికాస్ వంటి వాగ్దానాలు నెరవేరలేదు. మరోవైపు రాహుల్ గాంధీ ‘ఓట్ చోర్, గడ్డి చోర్’ ప్రచారం ఊపందుకోవడం – వీధులు, క్యాంపస్‌లు, పొరుగు ప్రాంతాలలో దాని నినాదం ప్రతిధ్వనించడంతో ఈ రాజకీయ మాస్టర్స్ మరోసారి వారి పాత మూలాలకి చేరుకున్నారు. ఇంతకంటే మంచి టైమ్‌ మళ్లీ రాదేమో…! మొన్న సెప్టెంబర్ 2న, హోం మంత్రి అమిత్ షా 2025 విదేశీయుల సవరణ చట్టాన్ని హడావిడిగా ఆవిష్కరించారు, దీనిని “జాతీయ భద్రత”ను కాపాడటానికి ఒక సాధనంగా అభివర్ణించారు. అయితే వాస్తవం ఏమిటంటే ఈ చట్టం నిర్బంధ శిబిరాలను చట్టబద్ధం చేస్తుంది, మతపరమైన విభజనలను తీవ్రతరం చేస్తుంది. పౌరసత్వ సమస్యను ఎన్నికల ఆయుధంగా మారుస్తుంది.
ఈ చట్టం… రాష్ట్ర ప్రభుత్వాలు, కేంద్రపాలిత ప్రాంతాలను “అక్రమ విదేశీయుల” కోసం నిర్బంధ శిబిరాలను ఏర్పాటు చేయడానికి అధికారం ఇస్తుంది. సరైన పత్రాలు లేవని ఆరోపణలు ఎదుర్కొంటున్న వారి విధిని నిర్ణయించే బాధ్యత ముగ్గురు సభ్యుల ట్రిబ్యునళ్లకు ఉంటుంది. కఠినమైన వాస్తవమేమిటంటే…ఈ పత్రాలను సమర్పించడంలో విఫలమైతే బహిష్కరణ సాధ్యమయ్యే వరకు జైలు లాంటి శిబిరాల్లో నిరవధికంగా నిర్బంధించవచ్చు. మనిషి గుర్తింపు కన్నా… పత్రాలు ముఖ్యమైనవి. పౌరసత్వాన్ని విచారణకు సంబంధించిన అంశంగా మార్చడం రాజ్యాంగ స్ఫూర్తికి తీవ్ర విఘాతంగా మారనుంది.
ఈ చట్టంలో ఆఫ్ఘనిస్తాన్, బంగ్లాదేశ్, పాకిస్తాన్ నుండి వచ్చిన హిందువులు, సిక్కులు, బౌద్ధులు, జైనులు, పార్సీలు, క్రైస్తవులు వారి పాస్‌పోర్ట్‌లు లేదా వీసాలు గడువు ముగిసినప్పటికీ శిక్షల నుండి మినహాయింపు లభిస్తుంది. అయితే, ముస్లింలకు ఈ రక్షణ నిరాకరించారు. ఇది NRC, CAAను పునరుద్ధరించే ప్రక్రియ తప్ప మరొకటి కాదు. మరోసారి, ఎవరు మనవారు… ఎవరు కాదు అనేదానికి విశ్వాసాన్ని కొలమానంగా మార్చారు. పౌరసత్వాన్ని మతపరమైన గుర్తింపు స్థాయికి తగ్గించారు.
చాలా మందికి, ఈ క్షణం 2019 నాటి జ్ఞాపకంలా అనిపిస్తుంది. పౌరసత్వ సవరణ చట్టానికి వ్యతిరేకంగా జరిగిన నిరసనలు లక్షలాది మందిని షాహీన్ బాగ్ నుండి గౌహతి వరకు వీధుల్లోకి తీసుకువచ్చాయి, వారు వివక్షతతో కూడిన చట్టాన్ని వ్యతిరేకిస్తూ ఐక్యంగా ఉన్నారు. ఆ నిరసనలు దేశంపై లోతైన ముద్ర వేశాయి, కానీ అవి మచ్చలను కూడా మిగిల్చాయి. భిన్నాభిప్రాయాలను వ్యక్తం చేసిన ఉమర్ ఖలీద్, షార్జీల్ ఇమామ్ వంటి విద్యార్థి నాయకులు ఐదు సంవత్సరాలైనా కూడా విచారణ లేకుండా జైలులో ఉన్నారు. ఆ సమయంలో, విమర్శకులు డిసెంబర్ 31, 2014 ఏకపక్ష కటాఫ్ తేదీని ఎత్తి చూపారు. నేడు, ప్రభుత్వం నిశ్శబ్దంగా ఆ తేదీని 2024 వరకు పొడిగించింది, వివరణ లేకుండా, అది సమర్థించలేని వైరుధ్యాలను బయటపెట్టింది కానీ రాజకీయ శబ్దంలో పూడ్చిపెట్టాలని ఆశిస్తోంది.
చట్టం ప్రభావం త్రిపుర, అస్సాం, పశ్చిమ బెంగాల్‌పై ఎక్కువగా పడుతుంది. ఈ ప్రాంతాలలో బెంగాలీ మాట్లాడే ముస్లింలు ఇప్పటికే ఉద్యోగాలు, గృహనిర్మాణం, సేవలను పొందడంలో నిర్మాణాత్మక వివక్షను ఎదుర్కొంటున్నారు, భారతదేశంలో వారి తరతరాల మూలాలతో సంబంధం లేకుండా తరచుగా “బంగ్లాదేశీయులు” అని అవమానించబడ్డారు. కొత్త విధానం ప్రకారం, ఉల్లంఘనలకు జరిమానాలు ₹5 లక్షలకు చేరుకుంటాయి, జైలు శిక్ష ఐదు సంవత్సరాల వరకు ఉంటుంది. వీసా గడువు ముగిసిన తర్వాత కూడా దేశంలో ఉండటం వంటి చిన్న చిన్న ఉల్లంఘనలకు కూడా ₹3 లక్షల జరిమానా మూడు సంవత్సరాల జైలు శిక్ష విధిస్తారు. కొన్ని వర్గాల ఉనికిని ఇప్పుడు నేరంగా పరిగణించారనేది స్పష్టమైన సందేశం.
ఈ విధానం స్పష్టమైన ద్వంద్వ ప్రమాణాలను కూడా వెల్లడిస్తుంది. నేపాలీ, భూటాన్ పౌరులు వీసాలు లేకుండా భారతదేశంలోకి ప్రవేశిస్తూనే ఉన్నారు. 1959 – 2003 మధ్య వచ్చిన టిబెటన్ శరణార్థులు ప్రత్యేక రక్షణలను అనుభవిస్తున్నారు. అయినప్పటికీ ముస్లింలు అనుమానానికి గురవుతున్నారు. కఠినమైన పరిశీలన, శిక్షలకు గురవుతున్నారు. చట్టం నిజంగా జాతీయ భద్రత గురించి అయితే…మతం ఆధారంగా ఎందుకు వివక్ష చూపుతాయి? భద్రతను మతపరమైన వర్గాలుగా విభజించడం వల్ల అది భద్రత గురించి తక్కువగా మరియు రాజకీయాల గురించి ఎక్కువగా ఉందని చూపిస్తుంది.
ఈ చర్య దేనికి సంబంధించినదో ప్రతిపక్ష స్వరాలు త్వరగా వినిపించాయి. నిరుద్యోగం, ద్రవ్యోల్బణం, జీవనోపాధి సంక్షోభాలు వంటి ముఖ్యమైన సమస్యల నుండి దృష్టి మరల్చడానికి రూపొందించిన రాజకీయ ఎత్తుగడగా తృణమూల్ కాంగ్రెస్ ఈ చట్టాన్ని ఖండించింది. బెంగాల్‌లో CAA లేదా NRC అమలును అనుమతించబోమని మమతా బెనర్జీ ప్రతిజ్ఞ చేశారు. ఈ చట్టాన్ని దేశాన్ని రక్షించడానికి బదులుగా బెంగాలీ మాట్లాడే పౌరులను అవమానించడానికి, వేధించడానికి ఉద్దేశపూర్వక ప్రయత్నంగా రూపొందించారు. ఈ చర్య విదేశీయుల గురించి కాదు, అనుమానం, విభజనను రేకెత్తించడం ద్వారా దేశీయ రాజకీయాలను పునర్నిర్మించడం గురించి అని TMC నాయకులు వాదించారు.
బిజెపికి, లెక్కింపు పారదర్శకంగా ఉంటుంది. వలసల చుట్టూ ఆందోళనలను రేకెత్తించడం ద్వారా, కమ్యూనిటీలను ఎంపిక చేసి లక్ష్యంగా చేసుకోవడం ద్వారా, ముఖ్యంగా అస్సాం, త్రిపుర, బెంగాల్ వంటి రాజకీయంగా సున్నితమైన ప్రాంతాలలో మతపరమైన, భాషాపరమైన మార్గాల్లో సమాజాన్ని విచ్ఛిన్నం చేయడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. ఈ దృక్పథంలో పౌరసత్వం అనేది న్యాయం లేదా జాతీయ భద్రతకు సంబంధించిన విషయం కాదు, కానీ ఇదొక ఎన్నికల సాధనం.
అయితే ఈ చట్టం ఒక భయంకరమైన ప్రశ్నను లేవనెత్తుతుంది: ఏ రాష్ట్రం తన సొంత పౌరులను వారి స్వంత హక్కు కోసం విచారణకు గురిచేస్తుంది? నిర్బంధ శిబిరాల ఏర్పాటు, అంతులేని కాగితపు పని ద్వారా పౌరసత్వాన్ని నిరూపించుకునే భారం, బహిష్కరణ ముప్పు ఇవన్నీ సమానత్వం, లౌకికవాదం, రాజ్యాంగ వాగ్దానం గుండెను తాకుతాయి. గుర్తింపును ఎప్పటికీ మతానికి తగ్గించకూడదని, ఆ హక్కు విశ్వాసంపై షరతు పెట్టదని భారతదేశం వ్యవస్థాపక దృక్పథం. విదేశీయుల సవరణ చట్టం-2025 ఆ దృక్పథంపై ప్రత్యక్ష దాడిగా భావించాలి.
రాజ్యాంగ ద్రోహం
సవాలు చేయకుండా వదిలేస్తే, ఈ చట్టం ముస్లింలకు మాత్రమే పరిమితం కాదు; ఇది మిగతా బలహీన వర్గాలకు వ్యతిరేకంగా ఉపయోగించగల ఆయుధంగా మారుతుంది. పౌరసత్వాన్ని మతం ద్వారా నిర్ణయించవచ్చనే సూత్రాన్ని అంగీకరించాక… హక్కులు, స్వేచ్ఛను మరింతగా హరించడానికి తలుపులు తెరుస్తుంది. ఇది కేవలం రాజ్యాంగ విరుద్ధం కాదు – ఇది ఉద్దేశపూర్వక రాజకీయ కుట్ర. స్వల్పకాలిక ఎన్నికల లాభం కోసం సమాజాన్ని విభజించడానికి రూపొందించిన అన్ని కుట్రల మాదిరిగానే, దీనిని ధైర్యంతో ప్రతిఘటించాలి.
